Μνήμες άσβεστες…
2 Μαΐου σήμερα και οι θύμησες, σμάρι ολόκληρο, ξεπροβάλλουν από το σεντούκι των αναμνήσεων, καλύπτοντας ένα μακρύ χρονικό διάστημα, από την παιδική ηλικία ως και σήμερα, που τα μαλλιά έχουν γκριζάρει, χωρίς, ευτυχώς ακόμα, να έχουν γκριζάρει τα μυαλά !!!
Τρέχει ασυγκράτητη η θύμηση, τούτη τη μέρα στη γενέθλια Λευκασιώτικη γη, κοντά στο γειτονικό ιστορικό Μοναστήρι του Αγ. Αθανασίου, που υψώνεται επιβλητικό, σε πείσμα του χρόνου, και που σήμερα θα γιόρταζε με μεγαλοπρέπεια, με συρροή πιστών απ’ όλη την περιοχή, αν ο κορονοϊός δεν αποφάσιζε διαφορετικά.
Και θυμάσαι, παιδάκι τότε, με τα πόδια ή καβάλα στο ταπεινό γαϊδουράκι -το τετράποδο μεταφορικό μέσο της εποχής- να φτάνεις, με τη συνοδεία των γονιών σου, εκεί που ο Άγιος σε υποδεχόταν, περιλούζοντάς σε με ανυπόκριτη χαρά και δέος…
…θυμάσαι το πλήθος των προσκυνητών, που μετά τη Θεία λειτουργία, ξεχύνονταν στη γύρω περιοχή, στρώνοντας κάτω στο μαγιάτικο ανοιξιάτικο χαλί, ένα γιορταστικό γεύμα, σε κλίμα ευφροσύνης…
…Θυμάσαι μετά, το πανηγύρι στου Φίλια, με τις δημοτικές κομπανίες να ξεσηκώνουν μικρούς και μεγάλους χορευτές, με το τσάμικο και το καλαματιανό, σ’ ένα εντυπωσιακό, αυθεντικά ελληνικό, ξέσπασμα κεφιού…
…Θυμάσαι τον αείμνηστο Φιλιώτη δάσκαλό σου, τον Κων. Βουρλή, να οδηγεί εμάς τους μαθητές του, σε αλησμόνητες ημερήσιες εκδρομές στον περιβάλλοντα χώρο της Μονής, στη βρύση που έτρεχε ασταμάτητα γάργαρο νερό, στ’ αλώνια του μοναστηριού, παντού γύρω, εκεί που η ανοιξιάτικη φύση στόλιζε τα ανέμελα παιδικά όνειρά σου…
…Θυμάσαι τον εαυτό σου, δάσκαλο πια στου Φίλια, που ακολουθώντας τα βήματα του δικού σου δασκάλου, να “ξελιθαρίζει” με τους πρόθυμους μαθητές σου,παραμονή τ’ Αϊ-Θανασιού τον δρόμο, που θα τον πλημμύριζαν διερχόμενοι την επόμενη ημέρα, πεζοί και εποχούμενοι προσκυνητές…
…Θυμάσαι την προσέλευσή σου, μια-δυο φορές τον χρόνο, στο Μοναστήρι των άσβεστων αναμνήσεών σου, ανανεώνοντας την ευλογημένη σχέση σου με τον γείτονα Άγιο, που τον θεωρείς ακόμα προστάτη και οδηγό σου…
Όμως, τι να πρωτοθυμηθείς, χωρίς να νιώσεις τη νοσταλγία να ξαναβρεθείς το συντομότερο και πάλι εκεί, ανάβοντας ένα κερί-κατάθεση ψυχής και εναποθέτοντας τις όποιες ικεσίες και τις μύχιες ευγενικές στοχαστικές αναζητήσεις σου, μπροστά στην εικόνα του Αγίου και τα άγια λείψανά Του, που αποθησαυρίζονται στη Μονή, αισθανόμενος έντονα ότι σε σκέπει και σε προστατεύει…
Δυο φωτογραφίες μου από παλιότερη επίσκεψή μου εκεί, με συντροφιά την οικογένειά μου, που αναρτώ σήμερα, στη φιλόξενη ομάδα των φίλων Φιλιωτών, ας είναι το σημερινό μου ολόψυχο “ευχαριστώ” στον Άγιο της καρδιάς μας, ευχόμενος σ’ όλους σας, φίλες και φίλοι, χρόνια πολλά, χρόνια καλά, χρόνια ποιοτικά ευτυχίας και δημιουργίας, με την υπόσχεση του χρόνου τέτοια ημέρα να είμαστε όλοι εκεί, υγιείς και χωρίς απουσίες, ταπεινοί προσκυνητές στη μνήμη Του…
Δείτε φωτογραφίες
